Literatuurstudie Landelijke effecten van verkeersmanagement
Context
Sinds de jaren ’80 zetten we in Nederland verkeersmanagement in om de capaciteit van het hoofdwegennet optimaal te benutten en de verkeersveiligheid te verbeteren. We passen verkeersmanagement toe in normale situaties en bij onverwachte gebeurtenissen. Er is al veel onderzoek gedaan naar hoe lokale maatregelen, zoals toeritdosering en routeinformatiesystemen (DRIPs), de doorstroming op snelwegen kan verbeteren. Maar er is beperkt inzicht in hoe al deze maatregelen samen op landelijk niveau werken.
Rijkswaterstaat Water, Verkeer en Leefomgeving wil juist dit landelijke effect beter in kaart brengen, om investeringen in nieuwe technologieën en het onderhoud van bestaande systemen te rechtvaardigen en om toekomstige beleidskeuzes te onderbouwen. Ze willen daarom een methode (laten) ontwikkelen waarmee ze kunnen schatten wat het verschil is tussen een situatie zonder en met verkeersmanagement. Verkeersmanagement wordt hierin breed opgevat en omvat alle systemen die de vlotte en veilige doorstroming van autoverkeer bevorderen. Het gaat onder meer om DRIP’s, TDI’s, camerasystemen, verkeerssignalering en incident management.
Werkwijze
Als eerste stap om te komen tot een methode om de landelijke effecten van verkeersmanagement in beeld te brengen heeft Rijkswaterstaat ons gevraagd een breed, internationaal literatuuronderzoek uit te voeren. Met dit literatuuronderzoek geven we antwoord op drie onderzoeksvragen:
- Welke methoden om effecten van verkeersmanagement in beeld te brengen zijn in Nederland en het buitenland in de afgelopen decennia ontwikkeld?
- Wat zijn de voor- en nadelen van deze methoden?
- Welke methode is het meest geschikt voor gebruik in Nederland?
Om deze onderzoeksvragen te beantwoorden verdiepten we ons in zowel binnenlandse als buitenlandse evaluaties en onderzoeksrapporten. Daarnaast hebben we wetenschappelijke literatuur die gaat over dit onderwerp onderzocht.
Resultaat
Op basis van deze literatuurstudie van landelijke effecten van verkeersmanagement kunnen we stellen dat Nederland in verhouding tot andere landen redelijk voorop loopt op het gebied van het monitoren en evalueren van verkeersmanagementmaatregelen. Met name het Kennisinstituut Mobiliteitsbeleid (KiM) speelde hier de afgelopen jaren een prominente rol in. Het KiM bracht in kaart wat voor effecten bepaalde maatregelen precies teweegbrengen. Hun methode geeft een duidelijk en compleet beeld van de effecten van systemen zoals DRIP’s, TDI’s en verkeerssignalering. Voor het meten van de effecten van camera’s en incidentmanagement is deze methode minder geschikt.
Uit onze internationale literatuurstudie blijkt dat andere landen minder ver zijn in het evalueren van verkeersmanagement op grote schaal. We hebben geen alternatieve methoden gevonden die net zo goed of beter werken dan de Nederlandse aanpak. Wel moeten aan deze aanpak nog aanpassingen gedaan worden. Daarvoor is verder onderzoek nodig.